बालिश आणि हास्यास्पद गोष्टी...जे लोक त्यावर विश्वास ठेवतात, त्यांच्यासाठी

 हे सत्ययुग, त्रेतायुग, द्वापरयुग वगैरे सर्व काही भारताचा इतिहास नाही , तर ब्राह्मणांनी रचलेला खोटा , काल्पनिक इतिहास आहे . हा फक्त ब्राह्मणी ग्रंथांमध्येच सापडेल , दुसरीकडे कुठेही नाही .  आश्चर्य वाटतं की  सुशिक्षित लोकसुद्धा या काल्पनिक गोष्टींवर विश्वास ठेवतात.  तर्क का करत नाही की , या युगांचा दावा संपूर्ण जगाच्या इतिहासाच्या वर्गीकरणाचा आहे , आणि त्या युगांत जन्मलेल्या ईश्वराच्या अवतारांना तीनही लोकांचा मालिक म्हणून सांगितलं गेलं आहे . पण या युगांबद्दल आणि त्यात जन्मलेल्या तथाकथित जगाच्या पालनकर्त्या भगवंतांबद्दल इंग्लंड, फ्रान्स, जर्मनी, अमेरिकेला काहीच माहीत नाही .  

तुम्ही वाचलं असेल की त्यांचं एकेक युग लाखो वर्षांचं होतं . पण मानव सभ्यतेचा संपूर्ण जगाचा इतिहास अभ्यासला तर पाषाण युगापासून आतापर्यंतचा इतिहास वेगळाच आहे . पुरातत्त्वीय पुराव्यांवर आधारित सिद्ध झालं आहे की ,मानवाने कधी अग्नीचा उपयोग सुरू केला , कधी शिकारी जीवन सोडून शेती आणि पशुपालन सुरू केलं , कधी घरं बांधून वस्त्यांमध्ये राहायला लागला , कधी कपडे घालायला लागला , कधी लिहायला-वाचायला लागला , कधी लोह , तांबा , पितळ , सोन्याचा शोध लागला . हे सर्व काही हजारो वर्षांचा सत्य आणि प्रमाणित इतिहास आहे . दुसरीकडे , ब्राह्मणांचे एकेक युग लाखो वर्षांचे होते , आणि त्यांच्या गप्पांच्या कथांमध्ये असे पात्र आहेत जे तीन-तीन युगं जिवंत राहिले . उदाहरणार्थ, परशुराम सत्ययुगात गणेशाचे दात तोडून त्याला एकदंत बनवतो , त्रेतायुगात सीतेच्या स्वयंवरात जाऊन गोंधळ घालतो , आणि द्वापरयुगात भीष्म आणि कर्णाला धनुर्विद्या शिकवतो . म्हणजे तीनही युगांत तरुण सैनिकाच्या भूमिकेत , म्हातारा तर होतच नाही ! हनुमान , जांबुवंत वगैरे त्रेतायुगातील (रामायण काळातील) पात्र महाभारत काळात , म्हणजे द्वापरयुगातही आपली भूमिका निभावतात .  हे सर्व फक्त कथांमध्येच शक्य आहे , प्रत्यक्षात नाही .  

लोहाचा शोध लागून अद्याप चार हजार वर्षेही झाली नाहीत . मग सत्ययुगापासून द्वापरयुगापर्यंत परशुराम आणि इतर योद्ध्यांनी तलवारी , त्रिशूल , फरसे यांसारखी हत्यारे कोणत्या ग्रहावरून आयात केली होती ?  चार धामांची स्थापना शंकराचार्यांनी , जे ब्राह्मण होते , सातव्या-आठव्या शतकात केली . त्यानंतर हळूहळू प्रचार करत त्यांनी ती तीर्थस्थाने शूद्रांनाही मान्य करवली , ज्यांना त्यांच्या ब्राह्मणी धर्मानुसार शिक्षण, संपत्ती , शस्त्र आणि सन्मानाचा अधिकारच नव्हता . त्यांची संस्कृती श्रमण संस्कृती होती , ते श्रमजीवी होते आणि बुद्धाचे अनुयायी होते .  आजही शंकराचार्याचे पद फक्त ब्राह्मणांसाठीच राखीव आहे , कोणताही शूद्र शंकराचार्य होऊ शकत नाही .भारतातील संघर्ष हा विषमतावादी , अंधश्रद्धावादी ब्राह्मणवाद आणि समतावादी , मानवतावादी , वैज्ञानिकतावादी बौद्ध धर्म यांच्यामध्येच राहिला आहे आणि आजही तो चालू आहे . ब्राह्मणवादी शूद्रांना सत्तेच्या जोरावर शिक्षण , संपत्ती , शस्त्र आणि सन्मानापासून वंचित ठेवून त्यांना पुन्हा पूर्वीच्या स्थितीत नेण्याचा प्रयत्न करत आहेत . 

एससी , एसटी ,ओबीसी यांच्या जीवनात जे काही सकारात्मक बदल झाले आहेत , ते समतावादी महापुरुष जैसे की फुले , साहू , आंबेडकर , पेरियार यांच्या संघर्षांमुळे झाले आहेत . पण ही गोष्ट अजूनही अशिक्षित तर सोडाच , शिक्षित शूद्रसुद्धा समजू शकलेले नाहीत आणि हिंदू बनून ब्राह्मणवाद आणि ब्राह्मणशाहीला बळकटी देत आहेत . ज्या दिवशी शूद्र समाजाला त्यांचा खरा इतिहास आणि समतावाद-विषमतावाद यांच्यातील संघर्ष समजेल, त्या दिवशी ते ब्राह्मणांनी लादलेल्या खोट्या , काल्पनिक इतिहासाच्या कल्पनालोकातून बाहेर पडतील . आपल्या समतावादी महापुरुषांच्या आयुष्यभर केलेल्या संघर्षांचे, त्यांच्या त्यागाचे, त्यांच्या मानवतावादी आणि वैज्ञानिकतावादी विचारांचे महत्त्व समजून ते आत्मसात करतील आणि एकजुटीने आपल्या पूर्वजांना पशुतुल्य आयुष्य जगण्यास भाग पाडणाऱ्या ब्राह्मणवादाविरुद्ध लढतील . त्यांना भारताचे शासक बनण्यापासून कोणीही रोखू शकणार नाही . जेव्हा भारताची शासनसत्ता शूद्रांच्या हाती येईल , तेव्हाच भारत महापुरुषांच्या स्वप्नातील प्रबुद्ध आणि समृद्ध भारत बनू शकेल .

मुखपुत्र, म्हणजेच ब्राह्मणांच्या बालिश आणि हास्यास्पद गोष्टी आजही अनेक टीव्ही चॅनेलवर मालिका आणि चित्रपटांच्या रूपात दाखवल्या जातात . जे लोक त्यावर विश्वास ठेवतात , त्यांच्यासाठी 
चंद्र भान पाल (बीएसएस)