आता मंगल कार्यालयाचा वापर लग्न समारंभासाठी होत नाही, ही सर्व ठिकाणं आता निकामी झाली आहेत. काही वर्षापूर्वीपर्यंत शहरातल्या मंगल कार्यालयात लग्न होणं सामान्य होतं, पण तो काळही आता संपत आला आहे. आता शहरापासून दूर महागड्या रिसॉर्टमध्ये लग्न समारंभ होऊ लागले आहेत. लग्नाच्या दोन दिवस आधीपासूनच हे रिसॉर्ट बुक केली जातात आणि संपूर्ण कुटुंब तिथे स्थलांतर करतं. पाहुणे थेट तिथेच पोहोचतात आणि तिथूनच निरोप घेतात. इतक्या लांबच्या समारंभाला स्वतःचे चारचाकी वाहन असलेलेच पोहोचू शकतात. आणि खरी गोष्ट म्हणजे आमंत्रण देणाऱ्यालाही हेच हवं असतं की, केवळ कारधारक आणि "स्टेटसवाले" पाहुणेच येवोत.
फक्त महिलांसाठी संगीत कार्यक्रमासाठी
फक्त रिसेप्शनसाठी
फक्त कॉकटेल पार्टीसाठी
आणि काही VIP लोकांना सर्व कार्यक्रमांसाठी..... या प्रकारच्या निमंत्रणात आपलेपणाची भावना राहिलीच नाही, केवळ उपयोगी लोकांनाच बोलावलं जातं. महिला संगीतासाठी संपूर्ण कुटुंबाला डान्स शिकवण्यासाठी महागडे कोरिओग्राफर १०-१५ दिवस ट्रेनिंग देतात. मेहंदी लावण्यासाठी कलाकार बोलवले जातात, हळदीसाठी सुद्धा एक्सपर्ट नेमले जातात. मेहंदीच्या कार्यक्रमात सगळ्यांना हिरव्या रंगाचे कपडे घालणे अनिवार्य केले जाते. जो न घालेल त्याला कमी समजले जाते. म्हणजेच कमी दर्जाचा मानला जातो. ब्युटी पार्लर २-३ दिवसांसाठी बुक केले जातात. यानंतर हळदीचा कार्यक्रम होतो. इथे सगळ्यांनी पिवळा कुर्ता-पायजमा घालणे गरजेचे असते. जो हे न पाळेल त्याला देखील कमी समजलं जातं.
प्रत्येक कुटुंब वेगवेगळ्या खोलीत राहतं, त्यामुळे भेटणारे नातलग एकमेकांना भेटत नाहीत. सगळे श्रीमंत झाले आहेत, पैसेवाल्या जगात आपुलकी हरवून गेली आहे. आता समारंभातही मोबाइलवरून बोलविल्यावरच लोक बाहेर येतात. प्रत्येकाला वाटतं की मी दुसऱ्यापेक्षा श्रीमंत आहे. लग्नाच्या स्वागतद्वारावर नवदांपत्याच्या प्री-वेडिंग फोटोशूटमधील आलिंगनाचे फोटो लावलेले असतात, जे आपल्या संस्कृतीला झटका देणारे असतात. आता नववधूच्या नावापुढे 'सौ.' किंवा वराच्या नावासमोर 'चि.' असा उल्लेख होत नाही. सर्व इंग्रजीमध्ये असतं. एंट्री गेटजवळ मोठ्या स्क्रीनवर त्यांच्या फिल्मी शैलीतील प्री-वेडिंग व्हिडिओ दाखवले जातात. कार्यक्रम आशीर्वादासारखा वाटतच नाही. स्टेजवर नवदांपत्य आपल्या मित्रमैत्रिणींबरोबर थिरकत असतं, आपल्याच संस्कारांचे प्रदर्शन करत. स्टेजजवळ स्क्रीनवर प्री-वेडिंग शूट दाखवलं जातं, ज्यात त्यांची आधीच भेट झालेली असते आणि मुलगी अंगप्रदर्शन करणारे कपडे घालून चट्टानांवर, बागांमध्ये, कुंभारवाड्यांमध्ये, स्मशानात किंवा कृत्रिम फुलांमध्ये पोझ करताना दिसते. यानंतर रिसेप्शन सुरू होतं, स्टेजवर वरमाला होते. पूर्वी वर-वधूचे कुटुंबीय मिळून हसतखेळत वरमाला घालायचे. आता स्टेजवर धूर सोडला जातो, सगळ्यांना दूर हटवलं जातं आणि दांपत्य स्लो-मोशनमध्ये फिल्मी स्टाईलमध्ये वरमाला घालतात. त्यात लेझर शो आणि फटाकेही असतात.
यानंतर वरात निघते. बऱ्याच घरांतील सुसंस्कृत मुली ५० हजार रुपये खर्च करून ढोल-ताशावर नाचतात. आपली संस्कृती बिघडवण्याचे काम हे अतिसंपन्न वर्ग करत आहेत. माझं सर्व मध्यमवर्गीय समाज बांधवांना आवाहन आहे की, आपले पैसे आहेत, आनंद साजरा करा, पण इतरांची नक्कल करू नका. कर्ज काढून आपला आणि आपल्या कुटुंबाचा सन्मान गमावू नका. आपल्या क्षमतेनुसार खर्च करा. चार-पाच तासांच्या रिसेप्शनसाठी आयुष्यभराची कमाई खर्च होते आणि जेवढंच करू, लोक फक्त रिसेप्शन हॉलपर्यंतच तुमचं कौतुक करतील आणि भेट पाकीट देऊन निघून जातील.
तरुण पिढीकडेही आवाहन आहे की, आपल्या कुटुंबाला त्यांच्या क्षमतेपेक्षा अधिक खर्च करण्यास भाग पाडू नका. तुमचं लग्न हे तुमच्या आईवडिलांच्या त्यागाचे फलित आहे, आणि त्याचं मोल तुम्हाला फक्त स्वतः आई-वडील झाल्यावर कळेल. हा दिखाव्याचा आजार फक्त उच्चवर्गापुरताच मर्यादित ठेवा. आपलं वैवाहिक आयुष्य अभिमानाने, आत्मसन्मानाने सुरू करा आणि स्वतःला आपल्या कुटुंबासाठी व समाजासाठी योग्य सिद्ध करा. ५० लाख ते १ कोटी रुपयांच्या लग्नात वर-वधूच्या अंगावर किती दागिने असतात, पण उगाचच त्या पैशांचं दहापट खर्च केलं जातं, केवळ दिखाव्यासाठी. कृपया समाजातील प्रत्येक व्यक्ती यावर गंभीर चिंतन करावं आणि भविष्यात या आजारातून मुक्त होण्यासाठी योग्य पावलं उचलावीत.
0 टिप्पण्या